Widget Recent Post No.

Το κηρόπανο των μελισσών : Η θερμομόνωση και η χρησιμότητα του



Σε λίγες μέρες, ο Σεπτέμβρης μας αποχαιρετά και μπαίνουμε σιγά-σιγά στην καρδιά του φθινοπώρου. Κάποιοι από εμάς προετοιμαστήκαμε ήδη ανάλογα και είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις πρώτες βραδινές ψύχρες του Οκτώβρη. 

Μήπως όμως πρέπει να κάνουμε κάτι ανάλογο και για τα μελίσσια μας?

Μήπως πρέπει και αυτά να προστατευτούν  από τις χαμηλές θερμοκρασίες που έρχονται, και αν πρέπει, με πιο τρόπο μπορεί να γίνει αυτό?

Πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, είναι σκόπιμο να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των κυψελών που χρησιμοποιούμε σήμερα στην Ελλάδα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι κυψέλες που κυκλοφορούσαν παλαιότερα στη χώρα μας είχαν διπλό καπάκι. Το ένα ήταν εξωτερικό και έμοιαζε με αυτό που χρησιμοποιούμε σήμερα, μόνο που ήταν λίγο μεγαλύτερο από το σώμα της κυψέλης και δεν είχε «παράθυρα», το δε άλλο ήταν εσωτερικό, καθόταν πάνω στα πλαίσια, είχε μια περιμετρική πατούρα από την πάνω μεριά και στο μέσον της υπήρχε ένα μικρό άνοιγμα εξαερισμού! 


   
                          


Με το διπλό αυτό καπάκι πορεύτηκε η ελληνική μελισσοκομία, μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, οπότε ξαφνικά έκανε την εμφάνιση του το νέο μονό καπάκι με τα τέσσερα παράθυρα, που χρησιμοποιούμε σήμερα! 





Αν και είναι λίγο αμφίβολη η προέλευση του, η αρχική του μορφή και η χρήση που προοριζόταν,  ονομάστηκε(???) καπάκι τύπου «Αυστραλίας». Συγκρίνοντας, ακόμα και οπτικά κάποιος, τους δυο αυτούς τύπους καπακιών, διαπιστώνει αμέσως τις τεράστιες διαφορές τους, και μπαίνει στον πειρασμό να σκεφτεί πως, σε καμιά περίπτωση, αυτά τα δυο καπάκια, δεν μπορούν να προσφέρουν τον ίδιο βαθμό προστασίας στα μελίσσια, ούτε από το κρύο, μα ούτε και από την βροχή.

Το πρώτο αγκαλιάζει περιμετρικά ολόκληρη τη κυψέλη, δημιουργώντας ένα γείσο προστασίας από τη βροχή και συγχρόνως παρέχει πολύ καλή θερμομόνωση στα μελίσσια λόγω του εσωτερικού καλύμματος των πλαισίων που διαθέτει!

Το δεύτερο, αντίθετα, δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά! Και όμως αυτό το δεύτερο μονό καπάκι, το επονομαζόμενο καπάκι Αυστραλίας, μέσα σε λίγα χρόνια εκτόπισε το πρώτο, σχεδόν εντελώς, από την αγορά! Είναι λοιπόν απόλυτα δικαιολογημένο να προκύψουν ερωτήματα του τύπου: Πως έγινε αυτό? Γιατί οι έλληνες μελισσοκόμοι αγκάλισαν με τέτοιο πάθος αυτό το καπάκι, ξεχνώντας τις αρετές του πρώτου, του κλασικού καπακιού!

Στο σημείο αυτό θεωρούμε απαραίτητη μια διευκρίνηση- απάντηση σε όσους αφελώς υποστηρίζουν πως τα καπάκια τύπου Αυστραλίας είναι  μια επιλογή-σκευωρία των κατασκευαστών κυψελών, γιατί... έτσι τους βολεύει! Αυτοί όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν πως εκείνο που βολεύει κάθε κατασκευαστεί είναι ότι του αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος, άρα και τα προϊόντα εκείνα που έχουν περισσότερα υλικά, περισσότερη δουλειά και βγαίνουν πιο ακριβά! 

Αντίθετα, όπως έχουμε πει και έχουμε γράψει και σε άλλα άρθρα μας, την αγορά την οδηγούν οι πελάτες, και στην περίπτωσή μας πελάτες είμαστε εμείς οι μελισσοκόμοι. Εμείς είμαστε τα μεγάλα αφεντικά της αγοράς και εμείς καθορίζουμε πια προϊόντα θα περπατήσουν και πια όχι, χωρίς να παραβλέπουμε φυσικά τη δύναμη της διαφήμισης, που μπορεί και δημιουργεί κάποιες καταναλωτικές τάσεις, μα που μακροχρόνια δεν μπορεί να επιβάλει λάθος προϊόντα ή άχρηστα προϊόντα!!!

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο ερώτημα που βάλαμε  λίγο πιο πάνω! 

«Γιατί οι έλληνες μελισσοκόμοι αγκάλισαν με τέτοιο πάθος το καπάκι τύπου Αυστραλίας, ξεχνώντας τις αρετές του κλασικού καπακιού»

Η απάντηση είναι  απλή και προφανής και θα μπορούσε να την δώσει ο καθένας! 

Γιατί, φυσικά, βρήκαν στο καπάκι αυτό κάποια πλεονεκτήματα, που δεν είχε το κλασικό καπάκι και που αμέσως σας τα παραθέτουμε:

Προσφέρουν καλύτερο ντάνιασμα και πιο γρήγορη μεταφορά των κυψελών, 

Γρήγορη επιθεώρηση, 

Μειωμένο κόστος κυψέλης, 

Μειωμένο βάρος κυψέλης, 

Παίρνουν τροφοδότη οροφής, 

Δεν χρειάζεται έξτρα σήτα κατά τη μεταφορά, 

Παρέχουν άμεση επαφή με το μελίσσι από τα παράθυρα, 

Κουμπώνουν  πάνω στο σώμα και δεν χρειάζονται πέτρες ή άλλα βάρη, για αντιανεμική προστασία. 

Έναντι τώρα, όλων αυτών των προτερημάτων, έχουν να «προτάξουν» δύο μειονέκτηματα!
Δυο μειονέκτημα που όμως είναι πάρα πολύ βασικά! Το ένα είναι ότι δεν προσφέρουν καλή προστασία από τη βροχή - κυρίως στα εξωτερικά μέρη της κυψέλης, γιατί αν είναι σωστά φτιαγμένα δεν αφήνουν να μπει ούτε σταγόνα βροχής μέσα στο εσωτερικό της.  Το άλλο, πως δεν προσφέρουν επαρκή θερμομόνωση τόσο το χειμώνα, όσο και το καλοκαίρι, στα μελίσσια μας.
Το πρώτο έχει σαν συνέπεια να γίνονται πιο ευάλωτα, στον χρόνο, τα «βρεχάμενα» μέρη της κυψέλης, κάτι που όμως αντιμετωπίζεται με την σωστή συντήρηση και τα συχνά βαψίματα, το δεύτερο έχει σαν συνέπεια την μεγαλύτερη κατανάλωση τροφών από τις μέλισσες, προκειμένου να ζεστάνουν με την κίνησή του κορμιού τους ή να δροσίσουν με την κίνηση των φτερών τους την κυψέλη τους.

Δεδομένης όμως της σταδιακής τροπικοποίησης του κλίματος, όπου οι χειμώνες γίνονται όλο και πιο ήπιοι, όλο και πιο σύντομοι, το πρόβλημα αυτό άρχισε να καταλαμβάνει δευτερεύουσα θέση μέσα στο μυαλό των συναδέλφων μας. Έτσι κάποιοι από αυτούς, ιδιαίτερα των νοτίων και νησιωτικών περιοχών, δεν παίρνουν κανένα μέτρο προφύλαξης για τον χειμώνα, ενώ αυτοσχεδιάζουν, ανάλογα με τις συνθήκες το καλοκαίρι.

Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μας που έχοντας κυρίως τα μελίσσια τους στις βόρειες ή ορεινές περιοχές της χώρας μας, είναι υποχρεωμένοι να πάρουν κάποια μέτρα για να τα προστατέψουν από τα κρύα του χειμώνα.

Την λύση στο πρόβλημά τους αυτό την βρήκαν με τη χρήση του επονομαζόμενου «κηρόπανου», που μερικές φορές ούτε πάνινο είναι, ούτε κεριά έχει πάνω του! Παρά όμως το γεγονός, πως η ονομασία που κάποιοι έδωσαν σε αυτό το βοηθητικό «εξάρτημα» είναι λάθος - τόσο εννοιολογικά, όσο και... φραστικά -  αποτελεί μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα της προστασίας των σμηνών μας από τα κρύα!

Για τα «κηρόπανα» όμως των μελισσιών μας , τον τρόπο που μπορούμε να τα φτιάξουμε μόνοι μας , την χρησιμότητα τους αλλά  και τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν, θα αναφερθούμε στην αυριανή μας ανάρτηση!!!

Την καλησπέρα μου!!!!

Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"

Ορεινή Μέλισσα

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια