Μέθοδος Σουέϊν για να στάζουν μελάκι οι κυψέλες σας!!!

Συνεχίζοντας σήμερα την παρουσίαση των μεθόδων εντατικής μελισσοκομίας, θα αναφερθούμε στη μέθοδο του Σουέϊν, ενός ευρηματικού μελισσοκόμου του περασμένου αιώνα, που την εφάρμοσε σε πάνω από 1000 μελίσσια για επτά ολόκληρα χρόνια, πετυχαίνοντας πάντα απόδοση μεγαλύτερη από όλες τις άλλες μεθόδους που εφάρμοζε την εποχή εκείνη - λίγο πριν τον πόλεμο - στο μελισσοκομείο του.

Όπως είναι αναμενόμενο, και αυτή η μέθοδος αναφέρεται στο χωρισμό του μελισσιού την άνοιξη και στην επανένωση του την εποχή της μεγάλης ανθοφορίας. Ο δρόμος όμως που ακολουθεί, ο μεγάλος αυτός μελισσοκόμος, διαφέρει από όλους αυτούς που έχουμε παρουσιάσει μέχρι σήμερα.

Το μελίσσι στο οποίο θα θελήσουμε να εφαρμόσουμε αυτή τη μέθοδο, θα πρέπει απαραίτητα να είναι διώροφο και η μάνα να έχει επεκτείνει το γόνο της και στα δυο πατώματα. Αυτό φυσικά ή θα πρέπει να το έχουμε προβλέψει από τον προηγούμενο χρόνο και να έχουμε διαχειμάσει ένα τέτοιο μεγάλο μελίσσι, ή θα πρέπει να το βοηθήσουμε εμείς να δημιουργηθεί, μέσα από μια επιμελημένη τροφοδοσία, φυσικά.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το μελίσσι μας αυτό θα πρέπει να βρίσκεται στην κατάσταση που περιγράφουμε πιο πάνω, όσο γίνεται πιο νωρίς την άνοιξη Αυτό το τονίζουμε ιδιαίτερα, γιατί όπως σε όλες τις μεθόδους που γίνεται χωρισμός του μελισσιού, έτσι και εδώ αυτός ο χωρισμός, δεν θα πρέπει να απέχει λιγότερο από δύο μήνες τουλάχιστον, από την έναρξη της ανθοφορίας - γίνονται τρεις αν αφήσουμε το ορφανό μέρος του μελισσιού να φτιάξει μια δική του μάνα.

Τότε λοιπόν παρεμβάλουμε ένα διάφραγμα βασίλισσας, ανάμεσα στους δυο ορόφους και με τον τρόπο αυτό, μπορούμε σε λίγες μέρες να επιθεωρήσουμε το μελίσσι μας και να διαπιστώσουμε σε ποιο πάτωμα βρίσκεται η μάνα, ελέγχοντας που υπάρχουν αυγά και που όχι. 

Τον σχεδόν αυτόματο αυτόν τρόπο προσδιορισμού της μάνας, τον προτείνει ο Σουέϊν, και τον εφάρμοσε φυσικά, για ευκολία. Να σας υπενθυμίσουμε πως εφάρμοζε την μέθοδό του σε 1000 μελίσσια... οπότε μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε τι θα σήμανε σε χρόνο, αν έπρεπε να αναζητήσει μια-μια τις μάνες, του τεράστιου αυτού μελισσοκομείου!

Όταν λοιπόν, θα έχουμε προσδιορίσει τη θέση της μάνας, τοποθετούμε ή αφήνουμε αν θέλετε, στο πάνω πάτωμα 3 πλαίσια (ή και περισσότερα ακόμα, αν το μελίσσι είναι πολύ δυνατό και το κρίνουμε σκόπιμο για να προλάβουμε τάσεις σμηνουργίας), με ώριμο γόνο, αφήνοντας ή κατεβάζοντας τη μάνα στο κάτω πάτωμα. 

Προηγουμένως έχουμε απομακρύνει το βασιλικό διάφραγμα που χώριζε τα δυο πατώματα, και στη θέση του έχουμε βάλει ένα τελάρο μεταφοράς με διπλό συρματόπλεγμα, έτσι ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος οι δυο βασίλισσες να έρθουν σε επαφή, αυτή δηλαδή του κάτω πατώματος, με αυτή που θα δημιουργηθεί στο πάνω (σχήμα1).

Φροντίζουμε ακόμα να εξασφαλίσουμε μια ξεχωριστή ιδιαίτερη είσοδο για το πάνω μελίσσι, στο πίσω μέρος της κυψέλης.

Αφού περάσουν 48 ώρες από το χειρισμό αυτόν, τότε δίνουμε στο ορφανό, πάνω μελίσσι ένα επιλεγμένο ώριμο βασιλικό κελί που έχουμε προετοιμάσει, για αυτό το σκοπό, από τις προηγούμενες μέρες. Θα πρέπει να τονίσουμε πως, όπως γίνεται αντιληπτό, το μελίσσι αυτό ευνοείται πολύ από την ζεστασιά του κάτω μελισσιού.

Σε μια-δυο βδομάδες η νέα μάνα του πάνω πατώματος θα έχει γονιμοποιηθεί και θα έχει ξεκινήσει τις γέννες της, και μάλιστα με πολύ εντατικούς ρυθμούς, αφού υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο.

Καθώς κυλά ο  χρόνος και πλησιάζει η αναμενόμενη μεγάλη ανθοφορία, προς χάριν της οποίας γίνονται όλα αυτά, το κάτω ή το πάνω ή και τα δυο μελίσσια μας, είναι πιθανό να ζητήσουν πάτωμα, το οποίο φυσικά και θα τους δώσουμε (σχήμα2).

Ο εμπνευστής αυτής της μεθόδου, μας διαβεβαιώνει πως αν ακολουθήσουμε πιστά αυτούς τους χειρισμούς, τότε η έναρξη της μεγάλης ανθοφορίας θα βρει το συγκρότημά μας με μεγάλο πληθυσμό και με 20 τουλάχιστον πλαίσια γόνου. 

Σύμφωνα πάντα με τον Σουέϊν, αφήνουμε να περάσει η πρώτη βδομάδα της ανθοφορίας και στη συνέχεια τοποθετούμε τον επάνω εμβρυοθάλαμο που έχει τη νέα μάνα, πάνω στον κάτω, όπου βρίσκεται η παλιά μάνα και πάνω από αυτούς όσα πατώματα – αποθήκες έχουν πάρει τα δυο μελίσσια, αφού προηγουμένως παρεμβάλουμε βασιλικό διάφραγμα (σχήμα3).

Με τον τρόπο αυτό έχουμε ένα πανίσχυρο μελίσσι, με μεγάλο πληθυσμό και πολύ γόνο, που όμως γρήγορα θα περιοριστεί σχετικά, αφού από την ένωση των δυο εμβρυοθαλάμων, η μια μάνα θα εξαφανιστεί. 

Αυτή που έχει περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει είναι φυσικά η νέα μάνα (σ.σ.: ιδιαίτερα αν την τοποθετήσουμε στη βάση της κυψέλης και από πάνω της την παλιά μάνα).

Όπως είναι φανερό, με τον τρόπο αυτό, γίνεται και αυτόματη ανανέωση της μάνας.

Για όσους θελήσουν να εφαρμόσουν αυτή τη μέθοδο, θα πρέπει να τους  προειδοποιήσουμε πως οι ανθοφορίες και οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, επιβάλουν την αναπροσαρμογή του χρόνου συνένωσης των δυο μελισσιών. 

Πιο συγκεκριμένα η συνένωση θα πρέπει να φροντίσουμε να γίνει, αν όχι πριν, τουλάχιστον ταυτόχρονα με την έναρξη της μεγάλης ανθοφορίας.

Σε όσους πάντως από εσάς το τολμήσετε, σας ευχόμαστε να έχετε καλή επιτυχία!

Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"

Ορεινή Μέλισσα