Widget Recent Post No.

Όταν έφτασε στο μελισσοκομείο του είδε κάτι που δεν το περίμενε: Ήταν γεμάτο ξένες κυψέλες!



Γύρισε στα μελίσσια του και αντί να βρει τις 8 κυψέλες που είχε τοποθετήσει αντίκρισε κάτι πολύ παράξενο! Το μελισσοκομείο του είχε γεμίσει ξένες κυψέλες, μπροστά πίσω αλλά και στα πλάγια τις οποίες προφανώς τοποθέτησε κάποιος παλιός μελισσοκόμος χωρίς να τον ρωτήσει! Ο νέος μελισσοκόμος Δημήτρης μόλις είδε αυτή την εικόνα, ένιωσε πολύ άσχημα, και όπως ο καθένας θα νόμιζε, πίστεψε το προφανές, ότι κάποιος θέλει να τον διώξει απο τη συγκεκριμένη μεριά.


Στην Ελλάδα είναι συχνό όταν ένας παλιός μελισσοκόμος θέλει να διώξει κάποιο άλλο μελισσοκόμο να βάζει σειρές με κυψέλες μπροστά από τα άλλα μελίσσια, με αποτέλεσμα οι νέες κυψέλες να κερδίζουν συλλέκτριες και οι άλλες να χάνουν. Τέτοιοι διαπλυκτισμοί γίνονται σπάνια, εφόσον σύμφωνα με τον άγραφο κανόνα της μελισσοκομίας, όποιος θέλει να πιάσει ένα μέρος, πρέπει πρώτα να τοποθετήσει ένα μάρτυρα - μελίσσι, δηλαδή μια ζωντανή κυψέλη, η οποία δηλώνει οτι το μέρος είναι ακτοχυρωμένο από άλλο μελισσοκόμο!

Δείτε φωτογραφίες πως ήταν το μελισσοκομείο του Δημήτρη, δείτε το ΠΡΙΝ και το ΜΕΤΑ...






Δημοσίευση σχολίου

5 Σχόλια

  1. Επειδη ο καθενας ερμηνευει για το μερος οπως τον βολευει..........
    Ειναι λαθος μερικοι να επιμενουν οτι το μερος κατοχυρωνεται με ζωντανο μελισσι
    Καθε μερος πατροπαραδοτα εχει και τις δικες του συνηθειες για το μερος.
    Δεν μπορουμε να βαζουμε πλεον στα βουνα σημαδι με ζωντανο μελισσι γιατι σε ποσα σημαδια να κανουμε περιφραξη για την αρκουδα αφου γεμισε η επικρατεια με αυτες.
    Αλλα οχι να αφηνουμε μια κυψελη εαν θα ξαναπαμε καποτε.
    Καποιοι καινουργοι μελισσοκομοι ητοι απο αγνοια ητοι απο σκοπιμοτιτα βαζουν μελισσια μεσα σε χωρους παλαιων μελισσοκομειων η τα βαζουν διπλα
    Δεν μπορει εγω να εχω φτιαξει ενα μερος με κοπο χρονων και να ελθεις εσυ ο εξυπνος και να βαλλεις τα μελισσια σου μεσα.
    Η φορτωνονται η γινεται αυτο της φωτογραφιας.
    Σε ολες τις περιπτωσεις βγανει και κοντοξυλο η γινονται αναλογα της Παυλιανης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγω πανω στην τρελα της στιγμης και σε σχιζοφρενικη καταστασι θα τα εκλεινα και θα τα φορτωνα ολα στο μελλησσοκομειο μου. και μετα βλεπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχει κατωχειρωση χώρου στο βουνο;Και από ποτέ;Ο πρώτος που στήνει διεκδικεί και τον χώρο.Και αφήστε αυτά που ξέρετε, ο παλιός και ο καινουργιος.Στη φύση όλοι έχουν τα ιδια δικαιωματα και υποχρεώσεις.Τελος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απο τις φωτογραφιες φαινεται οτι υπαρχη πολυς χωρος και για τους δυο.Δεν μπορουν να μιλησουν μεταξυ τους,αφου προκειται για 10 μελισσια ολα μαζι.Δεν υπαρχει λογως για διαπληκτισμους,εαν ομως και ο αλλος το παιξει βαρυ πεπονι,υπαρχει και η μεταγγιση.
    ΚΩΣΤΑΣ ΑΘΗΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επειδή είμαι αρχάριος μελισσοκόμος, θα καταθέσω απλά την άποψη του Α. Σκυδούρη, με την προτροπή να λειτουργούμε συνεργατικά όπως τα μελισσάκια που υπηρετούμε:

    Πώς κατοχυρώνουμε ένα Μελισσοκομείο

    Μια πολύ συνηθισμένη εικόνα στις περιοχές της χώρας με έντονο μελισσοκομικό ενδιαφέρον, είναι οι παρατημένες σάπιες και άδειες κυψέλες. Η εικόνα αυτή προκύπτει κυρίως από μία αιτία. Την ελαφρά συνειδησιακή αντιμετώπιση της σχέσης μελισσοκόμου – περιβάλλοντος και μελισσοκόμου – συναδέλφου μελισσοκόμου.

    Κατά τη διάρκεια του τρύγου ή μιας μεταφοράς ανακαλύπτει ο μελισσοκόμος μια ή περισσότερες σάπιες κυψέλες, τις οποίες αλλάζει και τις παλιές εγκαταλείπει εκεί, αντί να τις μεταφέρει στο εργαστήριό του για επισκευή ή καταστροφή.
    Αφήνει εξ’ επί τούτου τις σάπιες και άδειες κυψέλες για να τις χρησιμοποιεί σαν «σημάδια» για την επόμενη χρονιά.
    Χαρακτηρισμένη επιεικώς απαράδεκτη συμπεριφορά και στις δύο περιπτώσεις.

    . . . Για τη δεύτερη εικόνα ο προφανής δόλος του μελισσοκόμου φέρνει στην επιφάνεια γυμνό το έντονο ανταγωνιστικό πλαίσιο που καλύπτει τις μελισσοκομικές μας σχέσεις. Δεν μας φτάνουν τα προβλήματα με τους ενοίκους παραθεριστικών κατοικιών καταμεσής στα δάση, δεν μας φτάνουν τα προβλήματα με τις αποστάσεις των μελισσών από τους δρόμους, δεν μας φτάνουν τα προβλήματα με τους βοσκούς που θεωρούν ότι όλη η οικουμένη ανήκει στα (νοστιμότατα κατά τα άλλα) αμνοερίφιά τους, έχουμε να παλέψουμε και την επεκτατικότητα και ασυνειδησία κάποιων μελισσοκόμων που θεωρούν ότι, μπορούν να σκορπίζουν άδειες και σάπιες κυψέλες σαν να πρόκειται για μολυβδοσφράγιστα έγγραφα τίτλων ιδιοκτησίας.

    Συνήθως πολύ πριν την αρχή των ανθοφοριών και κυρίως των μελιτοεκρίσεων επισκέπτονται τις άδειες και σάπιες κυψέλες τους και τοποθετούν πάνω τους φρέσκα κομμένα κλαδιά από τα γύρω δέντρα με μια πέτρα πάνω για να εκδηλώσουν έτσι το «ενδιαφέρον» τους για το συγκεκριμένο τόπο. Πέρυσι, για πρώτη φορά είδαμε και μια πιο εξελιγμένη μορφή αυτού του «ενδιαφέροντος». Γράφανε με μαρκαδόρο στα χιλιοτρυπημένα καπάκια ή στο πλάι της κυψέλης το έτος που διανύαμε.. Η απορία μας είναι αν το κάνουνε από ενδιαφέρον προς τα άμοιρα κομμένα κλαδιά ή αν βαριόντουσαν να κάνουνε ακόμη και αυτό. Είδαμε δε και το ανεπανάληπτο σε πρώην μελισσοκομείο στην περιοχή της Βυτίνας να έχει γραφτεί με λαδομπογιά το επόμενο έτος! Ο καλός ο νοικοκύρης πριν πεινάσει μαγειρεύει. Ίσως φέτος δούμε γραμμένο κάτι που να δηλώνει το ενδιαφέρον για ολόκληρη την δεκαετία π.χ. «δεκαετία 2010». Αν είναι δυνατόν!!! Και όμως είναι.

    . . . Πριν πολλά χρόνια και από έλλειψη μελισσοκομικής πείρας και μελισσοκομικών παραστάσεων, αφήσαμε μια άδεια, αλλά όχι σάπια κυψέλη σε ένα πευκότοπο στην Εύβοια. Όταν μετά από αρκετές ημέρες πήγαμε να ξεφορτώσουμε τα μελίσσια μας, το μέρος ήτανε γεμάτο από μελίσσια και η δικιά μας άδεια κυψέλη ήτανε τοποθετημένη στην άκρη με ένα ευγενέστατο σημείωμα που δήλωνε ότι, στην Εύβοια «πιασμένος τόπος» είναι ο τόπος που έχει «πιαστεί» από κυψέλες με μελίσσια. Αυτό που μας κοινοποιήθηκε δηλαδή, ήταν η ύπαρξη ενός Άγραφου Νόμου που αγνοούσαμε και που έκτοτε τηρούμε ευλαβικά, χωρίς να αντιμετωπίσουμε από τότε κανενός είδους πρόβλημα τέτοιας φύσης.

    Σ’ όλη την Ελλάδα υπάρχουν μελισσοκόμοι που εφαρμόζουν τον εν’ λόγω Άγραφο Νόμο και το θέμα συζητιέται σε πηγαδάκια και παρέες, αφήνοντάς μας την αίσθηση ότι η Εύβοια και η Χαλκιδική μας δείχνουν το δρόμο.

    Σε λίγο έρχεται ο έλατος, μετά ο πεύκος, η σουσούρα… Ας μη βγούμε στα βουνά με μαρκαδόρους, λαδομπογιές και κλαδευτήρια.

    Ας βρούμε τους μελισσότοπους μαζί με τα μελίσσια μας. Ο καθένας με τα δικά του μελίσσια. Αυτά θα δείξουν αν και πότε θα κάνουμε μεταφορά, όχι τα μελίσσια άλλων για τα οποία δεν ξέρουμε τίποτε για το παρελθόν τους.

    Ας τηρήσουμε ένα Άγραφο Νόμο χωρίς να φορτίσουμε το όλο εγχείρημα με ηθικά βάρη, αλλά με γνώμονα μόνο την ιστορική του δράση και την συναδελφική μας συνύπαρξη

    Ανεξαγόρας Σκιδούρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για οποιαδήποτε ερώτηση πάνω στις αναρτήσεις μας , αφήστε ένα σχόλιο και εμείς με χαρά θα σας απαντήσουμε. Ορεινή Μέλισσα! Καλώς Ήρθατε!